Mike Plevier Banen & Salaris Vandaag, 15:52

Leestijd: 3 minuten

‘Ontslag was het zetje dat ik nodig had naar €200K omzet per jaar’

Per ongeluk ontdekte ik dat mijn naam op een exit-lijstje stond tijdens een reorganisatie en zat mijn hart wel even in mijn keel. Maar al snel draaide mijn ontslag tot iets heel positiefs.

Hoe uiteindelijk dus een negatieve ervaring het zetje was dat ik nodig had. Ik ben er tot op de dag van vandaag nog dankbaar voor.

Reorganisatie en ontslag

Het bedrijf waar ik destijds werkte verkeerde al een tijdje in financieel ongemakkelijk vaarwater. Ik wist dat als geen ander, aangezien ik dagelijks met mijn neus in de financiën zat door de rol die ik had destijds. Dus de reorganisatie die op handen was, zag ik ‘volledig’ aankomen en was onderdeel van het team dat bezig was met de budgetten van het jaar erop en dus op de hoogte van de noodzakelijke bezuinigingen. Tijdens vele late-night shifts werd er gewerkt aan de budgetten en ‘helaas’ dus ook gesleuteld aan de FTE’s per afdeling.

Onraad

Maar toen we op een avond, de CFO, de business control en ik de financiële afdeling (waar ik ook onder viel) gingen behandelen, werd deze heel subtiel, maar toch al op een vreemde manier overgeslagen. Ik voelde eigenlijk meteen al dat dit dusdanig vreemd verliep dat er iets vreemds speelde. Maar ik wist nog niet wat. Mijn rol op dat moment was dat alle aangepaste budgetten in een financieel consolidatiesysteem ingeladen moesten worden, om zo steeds het totaalplaatje te kunnen zien.

Aap uit de mouw

Twee dagen later, en het voelt nog steeds als een moment van onoplettendheid, kreeg ik van de CFO het budget (inclusief alle werknemers, fte’s, salariskosten, et cetera) voor de Finance-afdeling opgestuurd om deze weer in te laden in het systeem voor het totaaloverzicht. Ik opende het bestand en scrolde even door de lijst ter controle. Wat zag ik daar? Een kolommetje ‘exit’ met achter mijn eigen naam een kruisje. Ik was ook exit. Ontslag. Dit is absoluut één van de vreemdste momenten uit mijn leven en er bekroop mij toen een raar gevoel van boosheid en nog veel meer. Toen ik het zag, en dus schrok, ben ik eerst maar even een frisse neus gaan halen om een beetje te kalmeren. Zo’n raar gevoel. Maar goed, ik dacht natuurlijk wel iets van: en nu?

Confrontatie

Eenmaal terug achter mijn bureau vroeg ik aan mijn toenmalige manager: “Wist jij dit?”. “Ja, sorry, ik wist dat ontslag een besproken scenario was”, antwoordde hij. Dit maakte mij alleen maar bozer, kan ik mij nog herinneren. Ik opende mijn mailbox en typte een mail naar de CFO. Of ik hem even kon spreken. Die wist natuurlijk hoe laat het was.

Een excuus over de manier hoe dit was gelopen en de vraag wat ik zelf wilde. Op dat moment was ik er helemaal klaar mee en wilde eigenlijk zo snel mogelijk mijn werk neerleggen en weg. Maar we spraken af er even over na te denken en er een paar dagen later op terug te komen. Ontslag was een scenario, werd mij uitgelegd, en nog geen beslissing. Maar goed, ik ben iemand die graag het heft in eigen hand neemt en wachtte dus niet wachten tot iemand over mijn lot besliste.

De deal

Een paar dagen later, na en beide tijd te hebben gehad om na te denken over de situatie en een eventueel vervolg, kwamen we tot het volgende, en dit is absoluut het begin geweest van mijn ondernemende avonturen en financiële successen (naast de financiële blunders uiteraard).

Ik gaf aan voor mijzelf te gaan beginnen als zzp’er en de CFO gaf aan mij toch nog niet kwijt te willen in de rol die ik vervulde. Al snel hadden we een deal. Hij bleef me inhuren, maar ik ging wel uit dienst. Dus met een ontslagvergoeding op zak begon ik een aantal maanden na de dag dat ik officieel uit dienst was getreden direct weer in dezelfde functie. Maar dan van een salaris van zo’n 65.000 euro bruto per jaar naar 200.000 euro bruto omzet als zzp’er.